Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας λίγο πριν της εκλογές ανέπεμψε κάποιες νομοθεσίες ως αντισυνταγματικές. Μία από αυτές ήταν και η πρόταση του Παύλος Μυλωνάς ώστε τα άτομα με μη ανατρέψιμες αναπηρίες να μην χρειάζεται να πηγαίνουν για την ετήσια αξιολόγηση. Αμέσως έγινε μια έκρηξη καταγγελιών από τον κόσμο της αναπηρίας με χαρακτηρισμούς όπως ότι η κυβέρνηση είναι «σαδιστές».
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την ιστορία από την αρχή:
Ήταν 21 Μαρτίου του 2019 όταν με πρόεδρο συνδέσμου πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τη Stella Kyriakides. Η κύρια πρόταση μας ήταν ότι τα άτομα με μη αναστρέψιμες αναπηρίες να μην χρειάζεται να πηγαίνουν για αξιολόγηση της αναπηρίας τους. Εκεί η Κ. Κυριακιδου μας εξήγησε τα εξής:
1. Επίσημα δεν πηγαίνουν για να αξιολογήσουν αν έχουν αναπηρία αλλά για αξιολόγηση των αναγκών.
2. Η διαδικασία δημιουργήθηκε όταν υπήρχε το ιατρικό μοντέλο της αναπηρίας.
3. Η ανάγκη αξιολόγησης αυξήθηκε όταν παρουσιάστηκαν περιπτώσεις εκμεταλλεύσεις του επιδόματος των αναπήρων από συγγενείς αυτών. (Μέγιστο παράδειγμα παράδειγμα το Κωσταλέξι στην Ελλάδα όπως και παρόμοια στην Κύπρο)
4. Σε ένα σύστημα αξιολόγησης η λύση δεν είναι να μην πηγαίνουν τα άτομα γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θα υπάρχει η σωστή αξιολόγηση των αναγκών αλλά μετατροπή σε ένα κοινωνικό μοντέλο αξιολόγησης αναγκών όπου μια ομάδα θα αξιολογεί τις αναγκες στο χώρο του αιτούντος.
Η λογική κατάληξη της συζήτησης ήταν ότι χρειαζόμαστε ΑΜΕΣΑ ένα νέο σύστημα βασισμένο στο κοινωνικό μοντέλο όπου διαφορετικές ειδικότητες θα συλλέγουν δεδομένα ώστε να αξιολογηθούν οι φραγμοί που αντιμετωπίζουν οι αιτούντες και όχι άσκοπα «πατσαρισματα»
Πως λοιπόν μπορεί αυτό να γίνει πραγματικότητα:
1. Όλες οι επίσημες οργανώσεις να διαβάσουν επιτέλους και να καταθέσουν τις απόψεις τους στο δεσμευτικό κείμενο του 3ου εθνικού σχεδίου 2021 - 2023 για την αναπηρία και κυρίως στο κεφάλαιο 10 του τμήματος κοινωνικής ενσωμάτωσης που αναφέρεται σε αυτό ακριβώς το θέμα.
2. Άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση για υλοποίηση του σχεδίου είτε μέσω ενημερώσεων είτε μέσω κινητοποιήσεων.
3. Να αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε η λύση επέρχεται με μια διαγραφή μιας λέξης από την νομοθεσία που θα δημιουργήσει αλλά προβλήματα αλλά με ολική αλλαγή του τρόπου και του λόγου αξιολόγησης.
Σε συμπέρασμα λοιπόν έχοντας γνώση τα πιο πάνω αναρωτιέμαι κ. Μυλωνά η κατάθεση της διαγραφής μιας πρότασης στη νομοθεσία πριν της εκλογές ήταν λόγω άγνοιας ή λόγω λαϊκισμού;
Υ.Γ. Το συγκεκριμένο κείμενο αρκετοί με παρότρυναν να το μην το δημοσιοποιήσω παρόλα αυτά... «Η σιωπή είναι χειρότερη. Όλες οι αλήθειες που αποσιωπούνται γίνονται δηλητηριώδεις» Φρήντριχ Νίτσε