Για κάποιους ανθρώπους το θέατρο, ο χορός και η μουσική είναι άλλη μία διασκέδαση, άλλος ένας τρόπος να περάσουμε την ώρα μας. Με αυτό το σκεπτικό είναι απόλυτα λογικό να μη θεωρείται βασική ανάγκη, ενώ βρισκόμαστε σε ένα νέο lockdown στη μέση μία πανδημίας. Με 183 νεκρούς, 174 στα νοσοκομεία και 59 σε σοβαρή κατάσταση σίγουρα θα θεωρείται άλλο ένα παράπονο και παράλογο αίτημα προς την πολιτεία.
Μεγαλώνοντας σε οικογένεια που είχε άμεση σχέση με το θέατρο θεωρώντας ότι το πολιτισμός ΔΕΝ είναι μία διασκέδαση αλλά ανάπτυξη ψυχής, είναι εμφανές ότι βάλαμε στον αναπνευστήρα την Ευτέρπη τη μούσα της Μουσικής, την Μελπομένη τη μούσα της τραγωδίας και τη Θάλεια τη μούσα της κωμωδίας. Η πολιτεία θα πρέπει να το αντιληφθεί αυτό και σταθεί αρωγός στην υποστήριξη του πολιτισμού σε χώρους που σίγουρα είναι πολύ πιο εύκολο να ελεγχθούν από τους ανοιχτούς χώρους του Τροόδους και τα πολυκαταστήματα.
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο με τη βοήθεια του Δήμου Λεμεσού στο Παττίχειο θέατρο διαδραματίζεται η μεγαλύτερη διαδικτυακή συναυλία που έχει πραγματοποιηθεί στην Κύπρο από τους καλλιτέχνες για τους καλλιτέχνες με όνομα «Κοίτα γύρω σου, ο Πολιτισμός φωνάζει». Σε επίπεδο τοπικής κοινότητας είναι μονόδρομος άλλοι μεγάλοι δήμοι να ακολουθήσουν ώστε να δείξουν την υποστήριξή τους στους καλλιτέχνες όπως Λευκωσίας, Λάρνακας και Πάφου. Όμως όλα αυτά δεν είναι παρά μία σταγόνα βοήθειας…
Σε επίπεδο πολιτείας το ΥΠΠΑΝ και κυρίως ο πολιτικός αξιωματούχος που είναι υπεύθυνος για τον πολιτισμό ο Πρόδρομος Προδρόμου θα πρέπει να αντιληφθεί ότι τα μάτια της Ιστορίας είναι πάνω του, θα πρέπει να κοιτάξει γύρω του, να ακούσει τον πολιτισμό που φωνάζει, να σηκώσει το ανάστημα του και να εξηγήσει στους τεχνοκράτες ότι ο πολιτισμός δεν είναι διασκέδαση, αλλά η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης όπου η χώρα μας χρειάζεται.
Γιατί τι είμαστε χωρίς πολιτισμό παρά ένα άδειο κέλυφος κοινωνίας…
