Το κυπριακό πάντα αντιμετωπίζεται ως ένα πολύπλοκο πρόβλημα όπου για το ποιος έχει το πλείστη ευθύνη για αυτήν την κατάσταση, εξαρτάται από την κοινότητα ή ακόμα και την πολιτική κατεύθυνση του κάθε πολίτη αυτής της δημοκρατίας.
Από πολιτικοί αναλυτές έως πολίτες περνούν θέση για τη απόφαση του υπουργικού συμβουλίου στις 23/8 να αφαιρεθούν τα διαβατήρια από αξιωματούχους των κατεχόμενων εδαφών ώστε να διατυπώσουν εάν ήταν σωστή ή όχι. Έχοντας όμως υπόψιν ότι η ορθότητα μιας απόφασης βασίζεται σύμφωνα με τη ανάλυση των δεδομένων που υπάρχουν τη συγκεκριμένη στιγμή που παίρνεται η απόφαση και όχι εκ του αποτελέσματος, για τον απλό λόγο ότι κανένας δεν προφητεύει στην αίθουσα αποφάσεων σίγουρα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αυτή τη στιγμή άμα είναι σωστή απόφαση. Αυτό όμως που σίγουρα γνωρίζουμε είναι σε ποια κατηγορία ανήκει αυτή η απόφαση.
Το κυπριακό αν και δυσεπίλυτο πρόβλημα είναι σαφές ότι υπάρχουν δυο κατευθύνσεις λύσεων.
Η κατηγορία «Απελευθέρωση» όπου περιλαμβάνει αποφάσεις όπως:
Η αναφορά ότι το κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής & κατοχής άρα λύνεται με απελευθέρωση εδαφών
Ενδυνάμωση της ελληνικής παρουσίας στο νησί με φυσικό (πχ στρατός) και εικονικό (πχ σημαίες) τρόπο
Ταυτοποίηση Κυπριακής Δημοκρατίας με ελληνικά & χριστιανικά ιδεώδη
Δημιουργία σκληρού συνόρου και σε μερικές περιπτώσεις κλείσιμο αυτών
Ανάπτυξη και εξέλιξη της στρατιωτικής δύναμης & ανάπτυξη στρατό λαγνείας ως αυτοπροστασία
Αποξένωση & απομόνωση Τουρκοκύπριων από τα κέντρα αποφάσεων
Τιμωρία Τουρκοκύπριων που αποξενώνονται παντελώς από την Κυπριακή δημοκρατία και έρχονται πιο κοντά στην Τουρκία
Συνεχή υπενθύμιση πράξεων του αντιπάλου κατά την εισβολή ώστε να περάσουν στο συλλογικό υποσυνείδητο.
2. Η κατηγορία «Επανένωση» όπου περιλαμβάνει αποφάσεις όπως:
Αναφορά ότι το κυπριακό είναι πρόβλημα δικοινοτικό άρα επιλύεται με άρση των διαφορών των δύο κοινοτήτων
Αποδυνάμωση του ελληνικού φρονήματος στην Κύπρο με ταυτόχρονη ενδυνάμωση της Κυπριακής ταυτότητας
Ταυτοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την κυπριακή κουλτούρα και τρόπο ζωής από οποιαδήποτε κοινότητα και να προέρχεται
Μετεξέλιξη των οδοφραγμάτων από συνοριακές γραμμές σε ασφαλή περάσματα
Αλλαγή τρόπου σκέψης ώστε οι Τουρκοκύπριοι να θεωρηθούν ότι ζούνε υπό τούρκικη κατοχή και αναγνώριση περιστατικών που υποστηρίζουν αυτήν την άποψη
Ενσωμάτωση Τουρκοκυπρίων στα κέντρα αποφάσεων σε μορφή επιτροπών
Συμμετοχή στις συνομιλίες μόνο ατόμων που έχουν έμπρακτα αποδείξει ότι πιστεύουν στην κατηγορία «Επανένωση»
Συνεχή υπενθύμιση του κοινού μέλλον που θα μπορούσαμε να έχουμε ώστε να δημιουργηθεί λαϊκό έρεισμα με ταυτόχρονη μείωση αναφοράς των περιστατικών του πολέμου ως μία κακή στιγμή στην ιστορία μας.
Τα αποτελέσματα της εκάστοτε κατηγορίας μπορούν να υπολογιστούν μόνο σε πιθανότητες, εισάγοντας τον εαυτό μας στην ειδικότητα του προφήτη.
Με την κατηγορία «Απελευθέρωση» να αποκτούμε τις περισσότερες πιθανότητες δημιουργίας δύο εθνοτικών κρατών, σε λιγότερο βαθμό ένωσης των κατεχομένων με την Τουρκία και με την ελπίδα ότι στο μακρινό μέλλον σε μία στιγμή αδυναμίας της Τουρκίας τα εδάφη θα μπορούν να ανακτηθούν με πόλεμο.
Στον αντίποδα με την κατηγορία «Επανένωση» οι περισσότερες πιθανότητες εμφανίζονται στην δημιουργία ενός ομοσπονδιακού κράτους με δύο ισότιμες κοινότητες ανεξάρτητα τον πληθυσμό της εκάστοτε κοινότητας, εμφάνιση περιστασιακών εθνοτικών κρίσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων, σε μικρότερο βαθμό πιθανοτήτων εμφάνιση τρομοκρατικών οργανώσεων με βάση την εθνικότητα και στο μακρινό μέλλον κατάληψη της Κύπρου από την Τουρκία είτε με ευθύ είτε με πλάγιο τρόπο.
Οι αποφάσεις είναι και πάντα ήταν ξεκάθαρες, τα αποτελέσματα αυτών δεν είναι ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι 47 χρόνια αναποφάσιστοι είναι πολλά…
Ανδρέας Γ. Χριστοδούλου
